Thursday, February 19, 2009
William Gibson ve Neuromancer
Bugun yine yapmam gereken islerin arasinda bogulmaktan kendimi biraz baska okumalara vererek kurtuldum (sayilir). Doktora yapmanin en sikici yani, bilimsel makale yazma ve okuma seyleri disinda baska edebi zevklere vakit ayirdiginda, insanin kendisini suclu hissetmesi. Isin tuhafi bu sucluluk duygusu tv izlerken ya da internette dolanirken ortaya cikmazken, insan ruhunu oksayan, zenginlestiren ve buyuten eserleri okurken ortaya cikiyor. Sanirim doktora insanin entellektuel gelisimini belli alanlarda kisitliyor...Ben bundan elimden geldigince kacmak istesem de, arada sagdan soldan yakalaniyorum iste. Ama yeni bir kitaba basladim sayin okuyucu, William Gibson' un Neuromancer'i. Pek Science Fiction fani olmasam da, uzun zamandir hasir nesir oldugum bu teknoloji dunyasinda, William Baba'yi henuz okumamanin suclulugu vardi elbette bunyede. Gibson'in 1984'de yazdigi kitap ilk cyberpunk kitabi olmakla birlikte, daha o zamanlar kimsenin aklina bile getirmedigi "sanal gerceklik", "siberalem" (cyberspace), yapay zeka, genetik muhendisligi gibi gibi konulari okurla tanistirmakta imis...Huzurlu okumalar efem...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Merhaba Evrim ve sayin okuyucular,
Doktora yapmanin insani edebiyattan alikoyduguna kesinlikle katiliyorum. Internette harcanan vakit uzerinde pek kontrolumuz olmadigi icin kasla goz arasinda geciverebiliyor ancak kitap ya da dergi okurken vakit uzerinde daha bi kontrol sahibi oluyoruz; dolayisiyla kitap okumayla es zamanli bi vicdan azabi yasiyoruz. Oysaki internette harcanan vaktin vicdan azabi sonradan ortaya cikiyo, bundan dolayi da roman okuma gibi sanatsal faaliyetleri gerceklestirirken lanet olasi bi vicdan azabi bize eslik ediyo..Boyle zamanlarda genelde kendi kendimi azarlarken ya da teselli ederken buluyorum: "E-maill yazarken boyle olmuyo ama" ya da "Olsun canim, hic mi kendimize vakit ayiramicaz? Tembellik etmiyorum ki ben, roman okuyorum" gibi. Bu siralar "proposal" dedikleri tez teklifinin okumalarini yapmam gerektigi halde Oya Baydar'in "Hicbiryer'e Donus" romanini okuyorum. Ohh canima degsin :P Doktora yapiyoruz diye hayatimizin gozlerimizin onunde akip gitmesine de izin verecek degiliz ya? Aristo 'hayatta en guzeli dengeyi tutturmak' demis..Bence de :P Sevgilerle, Cagri.
Cagri'cim benim en saglam dengem dengesizligim sanirim. Ya da kendime gore bir dengem var da denilebilir. Oya Baydar hic okumadim, ama simdi gidip bi kitapcidan alamayacagima gore yine bak Internet'e basvurmam gerekecek. Kitabin ismi ilginc geldi, tam da eve yeni donmusken :)
Post a Comment