Vavien

Orta Amerika'nin uzak, guvenli, tekduze ama hep huzurlu kucuk bir universite sehrinde orta sinif, yuksek egitimli, bol akademik jargonlu insanlarla iletisim halindeyseniz uzun bir suredir, Vavien gibi bir film izleyip gecenin bir yarisi, o masum siesta'nizdan uyanabilirsiniz. Vavien goze batirmadan, sessizce, buyuk bir dogallikla Turkiye'de bir kasaba'daya sikismis hayatlarini anlatiyor bize. Sinemanin buyuleyici dilini Vavien'i bir solukta izlerken bir kez daha anladim. Mutevazi, sakin, gercek bir oyku harika oyunculukla ve surukleyici bir senaryoyla bulusunca iyi film oluyormus.

Vavien bir lambanin iki farkli anahtarla birbirinden bagimsiz olarak kontrol edilebilmesi demekmis. Elektrikci olan Celal'in vavien baglantisini kurmayi bilmemesi ayrintisi aslinda tum filme yayilmis bir tema. Celal kendi yasaminin getgitleriyle, sevmedigi esi ve pek de onemsemedigi ogluyla mutsuz bir hayat suruyor. Aslinda tasra bin yildir bu mutsuz ve duragan yasami, ilerlemeyen zamani ve simdi ozellikle Tokat cevresinde gittikce guclenmekte olan tutucu yasam bicimiyle, yasayanlari sehir ozlemiyle kasip kavuruyor. Sehire giden tasrali uyum saglayamadigi daha mutsuz bir yasamla bir yandan mucadele ederken, ya geri donuyor ciktigi delige ya da sehirde daha da mutsuzlasmaya devam ediyor. Vavien'i izlerken tuhaf bir bicimde Sevilay'nin cehalet uykusundan uyanip Celal'e dis bilemesini bekliyor insan. Biz bati sinemasinda gucsuzun bir bicimde gucluyu yendigi mutlu sonlara alismisken, Vavien bizi ters koseden vuruyor. Yasamdaki roller aslinda pek degismiyor.

Vavien, Turk sinemasinin kalitesi ve ozgunlugune dunyaya tanitabilecek bir film. Bunda filmin yonetmenleri Taylan biraderlerin, senaryoyu yazan ve Celal karakterini ete kemige burundure Engin Gunaydin'in ve Celal'in esi Sevilay'i tarif edilemeyecek bir dogallikta canlandiran Binnur Kaya'nin rolu buyuk.

Yildirim Turker filmi soyle ozetliyor "Suçortaklığı ve unutuş üstüne mutluluk pozu." Memleketteki kisisel ve ortak tarihimizin resmi...Vavien izlenmeli!!